ما نیازمند "برتام" هستیم

برجام به فرجام رسید، اما اگر می‌خواهیم زندگی‌مان تغییر کند و کشورمان پیشرفت،  نیازمند "برنامه توسعه آینده مشترک ما" (برتام) هستیم.
این برنامه ۱۲ بند دارد:
۱- ما متعهد می‌شویم نیم‌ساعت کمتر پای تلویزیون بنشینیم و هر روز  ۳۰ دقیقه مطالعه عمیق کنیم.
۲- ما متعهد می‌شویم روزانه ده دقیقه خلوت و سکوت کنیم و به آینده فکر کنیم.
۳- ما وظیفه داریم هر هفته یک اقدام انجام دهیم که از آن منفعت شخصی نمی‌بریم و صرفاً فایده عمومی دارد.
۴- ما خود را موظف می‌دانیم با دیگران به‌گونه‌ای رفتار کنیم که می‌پسندیم با ما رفتار شود.
۵- ما خود را موظف می‌دانیم راجع به اموری که نمی‌دانیم اظهارنظر نکنیم و «نمی‌دانم» و «اشتباه کردم» را راحت به کار ببریم!
۶- ما تمرین می‌کنیم که تصمیم‌های مهم‌مان براساس تحلیل جامع «منفعت و هزینه» باشد و به صورت مکتوب فکر کنیم نه ذهنی و روی هوا!
۷- ما قول می‌دهیم خیابان را خانه خود و دریا را حوض خانه‌مان و جنگل را باغچه خانه‌مان بدانیم.
زباله را در سطل‌زباله قرار دهیم، نه در کف خیابان و دریا و جنگل...
۸- ما موظفیم ترک کنیم پارتی‌بازی، زرنگ‌بازی (عدم رعایت صف) و تقلب کردن را...
۹- ما مکلفیم «راست» بگوییم حتی اگر به ضرر ما تمام شود و به قول‌مان عمل کنیم حتی اگر سرمان برود.
۱۰- ما تلاش می‌کنیم افق فکری‌مان را از «سه ماه» به «ده سال» گسترش دهیم.
۱۱- ما متعهد می‌شویم خدا را آزاد کنیم! ما قول می‌دهیم زین پس خدا را در عزا، مساجد و بیماری‌ها محدود و قاب نکنیم.
از این پس خدا را همراه خود می‌دانیم؛ در همه شرایط؛ صف اتوبوس، ترافیک، دیدن تصاویر زندگی خصوصی افراد، قضاوت در مورد دیگران، سرچهارراه و... 
۱۲- ما متعهد می‌شویم که عمل کنیم! می‌کوشیم کمی از جوک گفتن، انتقاد، تحلیل‌های انتزاعی کردن، فلسفه‌بافی کردن، مقدمه‌چینی کردن، حسرت خوردن وضعیت کشورهای توسعه یافته، تفریح و مخالفت کردن بکاهیم و به‌جای آن کمی عمل کنیم.
ما می‌کوشیم، بر این ویژگی منفی فائق آییم: «جایگزین کردن هر چیزی به‌جای عمل»
ما می‌کوشیم برنامه‌ریزی‌مان معطوف به عمل باشد (و نه جایگزین عمل) و عمل‌مان مبتنی بر برنامه باشد.
برنامه معطوف به عمل و عمل مبتنی بر برنامه باعث "توسعه آینده مشترک ما" خواهد بود.